Biełaruś bahata lesami, asabliwa abšyrny lasy ŭ Minščynie. Lasy najbolej liściastyje, i ŭ ich rastuć samyje roznarodnyje drewy. U Hrodzienščynie znachodzicca słaŭnaja Bieławiežskaja pušča, ŭ katoraj dahetul zachawalisia ješče wialikije trawajadnyje źwiery zubry. Zubroŭ, aprača, Bieławiežskaj puščy ŭžo nima nidzie u Europie. U biełaruskich lasoch jość miadźwiedzi, woŭki, dzikije kabany, sarny, rysi, łani i inš. U bałotnych miejscoch jość babry, wydry i ahramadnyje stady dzikich husiej i kačak.
Abšyrnyje biełaruskije bałoty zajmajuć ahramadnyje prastory, saŭsim niepryhodnyje dla ludzkich sialib. Na wiasnu hetyje bałoty zaliwajucca wadoj i tworać cełyje mory presnaj wady. Asabliwa wialiki razliwy reki Prypiaci i prylehłych da jaje bałot. U našy časy adnak bolš dwoch miljonoŭ dziesiacin paleskich bałot asušeny kanawami i na asušenych bałotach ciapier najlepšyje sienažaci i pali.
Biełaruś zasielena biełaruskim narodam, ale aprača biełarusoŭ u nas žywuć ješče palaki, jak pamieščyki, žydy, jak kupcy i remieśniki pa miestoch — dy krychu dzie-niedzie jość litwinoŭ, maskaloŭ i niemcoŭ.
Hłaŭnaje zaniaćcie biełarusoŭ ratajstwo (ziemlarobstwo). Blizka ŭsia massa biełaruskaho narodu zajmajecca wyrabam ziamli i hadoŭlaj na jej roznaho zbožža i skaciny. Aharodnictwam takže zajmajucca pa ŭsim kraju; najlepšyje sady ŭ Mahiloŭščynie. Z biełaruskich sadowych dreŭ zasłužyli sabie ŭsieświetnuju sławu jabłyki antonaŭki i hrušy sapiežanki. Antonaŭki ličacca najlepšymi u świeci jabłykami na marmeladu. Pčelarstwam, jak promysłam, biełarusy ciapier nie zajmajucca, choć u kožnaj blizka wioscy znajdzieš niekolki wulloŭ, abo ležnioŭ pčoł. Paśla ratajstwa pieršaje miejsco zajmajuć u Biełarusi lasnyje promysły. U lasoch honiać dziohać, smału, wypalajuć pataš; piłujuć doški, bruśsia, ščepajuć dranicy, honty, robiać abady i klepki da bočak.
Fabryk u našaj Biełarusi mała. U Hrodzienščynie jość sukonnyje fabryki dy pa ŭsim kraju šmat brawaroŭ.
Z biełaruskich miest najbolš wydatnyje:
U Witebščynie: Witebsk, na Dźwinie, huberskaje miesto, kaliś stalica udzielnych witebskich kniazioŭ; miesto wielmi daŭnaje, raspałoženo na wielmi pieknych harach; praz miesto praciekaje rečka Wićba.
