|
Wieje wiecier, wieje wiecier,
Kalinku kałyše;
A moj miły čornabrywy
Da mianie nia piše.
— Pišy, pišy, moj mileńki,
Na mianie nie zabywajsia,
Na charošych na bahatych
Ty nie zahladajsia.
Charošyje, bahatyje, —
Sami sabie ŭ myśli,
A my s taboj, mileńki,
Jak u sadzie wišni.
Adna wišeńka wysoka,
A druhaja nizka;
Adna miłaja daloka,
A druhaja blizka.
Oj stajała jalinačka
Na zachodzie sonca;
Oj płakała dziaŭčynačka
Hladzia ŭ wakonco:
— Nima majho miłoha,
Nima majho duški;
Kamu-ž maje dastanucca
Puchowy paduški?
Cieraz rečku, cieraz tyn,
Palubiŭ mianie Justyn, —
Palubiŭšy nie biare,
Tolki žalu zadaje.
|
