Старонка:Piosnki wieśniacze z nad Niemna i Dźwiny (1846).pdf/63

23

Sztob nie zabyú sie, szto nauczyú sie,
Jak Boha znaci i harawaci na ziemlī.

|}

XXXVIII. (Xiąz̓. 1 piosn. LXXX.)

Zielōnaja bierōzeńka, czemū bieła, nie ziēlena? —
Jakz̓e mnie byci zielonoj pry darozie stōjeczy?
Da szto dzień kupcy jeduć,
Na karenioch ahniē kładūć,
Cieraz haljē dymē idūć,
Kareniejko padpālwajuć.
Krasna dziēweńka czemū smutna, nie wiesielā?
Jak mnie wiesiołoj byci, szto dzień hōściejki,
Szto suboty, to swāciejki,
Szto niedzieli marszāłeczki.
Zielōnoje wino wozieć,
Majhō ōjczeńki pojeć,
Minie maładziēńkaje prosieć:
Krāsnaja dziēweńka, czy pajedziesz ty z nami,
Z maładymi swatami?
Radab ja pajechaci, z̓al pakīnuci
Ojcōwaho padwōrejka, matczynaho prybrāniejka,
Dziewōckaho hulāniejka.

XXXIX. (Xiąz̓. 1 piosn. XCII.)

Oj za lesom, lesom, za biełym bierozom
Ani miesiac świecić, ani słonco hraje.
Tam maładzieniec kōnika siedłaje;
Kōnika siedlaje, ciaz̓eńko úzdychaje.
Uziāú Karaloúnu, da nie swajū roúniu.
Pa dwarē chodzić, kluczykami dzwonić;