Kaz̓ū koniom abrōk daci,
Samā siadu abiēdaci.
Tabiēz̓ bratko pawiełō sie,
A mnie horo pryplełō sie.
Jak ja dzietki padhaduju,
Swajhō hora pazabudu.
|}
XXXII. (Xiąz̓. 1 piosn. V.)
Da pajedziesz panīczyku z̓enici sie;
Nie staú kōnika pad kalīnoju,
Bo kalina dziērewo nieszczaślīwoje.
Wiesnoju kalinu dzieúkiē łomieć,
U osień kalinu ptaszki zobleć.
Pastaú kōnika pad jāworom,
Jawor dziērewo szczaślīwojo.
U jāwornym komle czōrnyje babrē,
U jāwory ú sierēdzinie rajskie pszczołki,
U jāwory u wierchu sīwyje sakały.
Czörnyje böbryki, dobryje na bōciki;
Rājskije pszczołki, sołodok miedōk,
Sīwyje sokoły da na pahulānije.
|
XXXIII. (Xiąz̓. 1 piosn. VI.)
Leciēú woron ponad morem
I staú hałasici:
Oj jak ciaz̓ko ubōhomu
Bahatu lubici.
Bahātaja nie dūmaje,
Szto biēdnieńki nudzić;
Bahātaja da dūmaje,
Jak dziēciukoú hudzić.
|
._%D0%A3%D0%B7%D0%BE%D1%80_8.png){kind=small}
