88
R.
Rachmany, a. e. oswojony, łagodny, ogłaskany: sabaka, kot, koń rachmany, pies, kot, koń łagodny, spokojny. W Słown. Lind. jest: rochmanić, rochmanność, rochmany, pochodzące z arabskiego rahman niedziki, łaskawy, ogłaskany; (Rękopis Czartoryskiego.) Uz̓ywali tych wyrazów: Gornicki, Skarga, Wacław Potocki i Pilchowski.
Radziuha, radziuszka, i. z̓. coś wytartego, w czem rzędy nitek widać, np. w suknie; mówi się tez̓ o złem suknie, lub odziez̓y. Mówi się czasem i na jakiego człeka pogardliwie: radziuha! t. j. jakby rzekł, prostaku, siermięz̓niku! Lecz tak się lz̓ą drobniejsi szlachcice.
Rahatāć, śmiać się zbytecznie głośno: zachodzic ce, zajez̓dzajec ce rahōczuczy, zachodzi się od śmiechu. Musi być i rohot. Kroac. regotanie; rzekotanie, odgłos chrapliwy, rzechot. Czesk. rehotati (o srokach), skrzeczeć; rehotám (o z̓abach,) Serb. rägotasch (o srokach i zábach.) Lind.
Raszka, i. z̓. naczynie drewniane, czasem z jedną rączką, bez uch, do zlewania czego. Po polsku raszka, i. z̓. ptak czerwonogardł. Lind.
Razbazyreć, rospuścić się: o swawolnym i nie posłusznym.
Razdabary, oú, liczb. mn. rozmowy przydługie; razdabarywać, rosprawiać o czem, gawędzić. Bośn. razlosgnik dobar, mowca. (Linde.)
Rez, a. m. pólwłoki, mniej więcej, ziemi szerokiej niekiedy na dwa zagony, a w długości ciągnącej się paseczkiem na ćwierć, i pół mili, zowie się rezem, a niewłaściwie sznurem; gdyz̓ sznur jest miara jeometryczna zawierająca 75 łokci. Warto głębokiej uwagi, czyli te sznureczki nieściskają bardzo gospodarzy w uprawie roli? wprawdzie mają wszyscy í bardziej jednaką i równie odległą ziemię, lecz czy wszystkich nogi i uprząz̓ zdołają jednako dojść do swoich, na pół mili długich, waziutkich, (jak my nazywamy) poletków?
Rēzhini, n. liczb. mn. łęki drewniane siatką okryte do noszenia między niemi siana, lub słomy do obory.
Rozora, y. z̓. brozda, rowek przedzielający zagony w polu i grzędy w ogrodach. W Słown. Lind. rozorać, orząc pługiem rozwalić; roz-orny, do rozorania; Słowac: rozhora, to
