Старонка:Pierszy pramień (1929).pdf/41

42. Żurawiel i lisica.

Paprasiła liska żuraŭla da siabie pałudnawać. Naliła jana istrawy ŭ talerku i stała czastawać hościa. Żurawiel niczoha nia moh uziać swajim dzioŭbom, a sama liska tymczasam usiu istrawu pajeła. Na druhi dzień paprasiŭ żurawiel da siabie ŭ hości

lisicu. Pastawiŭ jon pierad joju wysoki hładysz z wuzkim ryłcam, poŭny krupniku, i czastuje: „Jeż lisaczka, jeż siastryczka!“ Liska sierbanuła trochu, a dalej z hładysza niczoha dastać nia moża. A żurawiel usadziŭ swoj dzioŭb u hładysz i zjeŭ uwieś krupnik.