naje zroblena. A ciapier usio pojdzie, jak pa pisanamu.
Piotra. Astap, bratok: i harełka jość, i zakuska jośc, i my jość, i Wola twaja jość i twajoju budzie, a zaraz i muzyka budzie, i zaručyny możam nanowa rabić.
Astap. Ščyra dziakuju wam, dziadźka Dziamjan, i tabie, bratok, Piotra, i wam, chłopčyki i dziaŭčatki, za wašu prysłuhu.
Usie. Zaručynami i wiasiellem addziakuješ.
Trachim. Zaručyny, jak zaručyny, aby harełki skarej wypić! (Uwachodzić muzyka.)
Dziamjan. Z zaručynami i wiasiellem chłopcyki, paśpiejecie, jany ad nas nie ŭciakuć, a paśpiawać i paskakać i biez zaručynaŭ można. (Trachim častujecea kala stała.)
Piotra. Praŭda! A pakul muzyka pryładzićca, my zaśpiawajem. (Pačynajuć piejać polku „Bulbu.“ Paśla śpiewu skačuć lawonichu. U časie skokaŭ pawoli apuščajecca zasłona.
ZAWIESA
AKT III
ŹJAWA I
Pratas adzin
Pratas. Woś štuka, dyk štuka! Swatoŭ pryniali, ručnikami pawiazali, a harełki i paniuchać
