ŹJAWA IX
Tyja i Dziamjan.
Dziamjan. Woś ščaśliwy narod! Warkujuć sabie, jak para halubkoŭ.
Hanna. Dobra warkujuć! Ja tut z hetym lucyperam rady dać nie mahu. Siahońnia taki dzień… a jon nałykaŭsia, jak smoŭż…
Trachim. Nałykaŭsia, nałykaŭsia. Wypili z susiedam pa čarcy, a jana nałykaŭsia!.. (Siadaje i adwaročwajecca.)
Dziamjan. Čuŭ, što swaty iduć da was daj dumaju i ja zajdu. (Siadaje.)
Hanna. Tak, tak! Dziakuju, što pryšli, bo kali-b nia pryšli, dyk sama źlotała-b za wami.
Dziamjan. Nu, a dziaŭčyna jak: nie praciwicca?
Hanna. Dy troški taho, ale kali treba, dyk što-ż tut parobiš.
Trachim. (Dremlučy). Peŭnie, peŭnie! Icka! paŭkwarty!
Hanna. (Šturchaje jaho.) Maučy ty ŭżo, kab tabie załażyła! (Da Dziamjana.) Bačycie, jana chaciela-b za Astapa… Ale što Astap! Taras apiswaje na jaje ŭsio pole… Wy ŭżo pahawarecie z joju, kab nie chwardybačyłasia, niachaj, rozum maje! Taras wyratawaŭ nas z biady… jon paručyŭsia za nas, jon… (hlanuŭšy ŭ wakno) Aj Bożačka, ŭžo iduć! (Šturchaje Trachima.) Čuješ ty iduć, ustawaj! (Trachim
