Старонка:Pieraškoda (1937).pdf/18

ŹJAWA IX

Astap, adzin.

Astap. Što za pryčyna, što Woli tak doŭha niama. Abiacała-ż być. Pračuwaju, što baćka choča zaŭtra da jaje swatoŭ słać. Ech, kab heta nia baśka byŭ, paličyŭ-by ja jamu rebry. A z baćkam lepš nie pačynaj. A serca tak balić, balić… (Niekatory čas staić zadumaŭšysia, a potym śpiawaje:)

Zorka Wenera ŭzyjšla nad ziamloju,
Świetłyja zhadki z saboj prywiała…
Pomniš, kali ja spatkaŭsia z taboju,
Zorka Wenera ŭzyjšła.

Z hetaj pary ja pačaŭ uhladacca
U nieba načnoje i zorku šukaŭ.
Cichim kachańniem k tabie razharycca
Z hetaj pary ja pačaŭ.

Ale rasstacca nam čas nastupaje;
Peŭna ŭżo dola takaja u nas!
Mocną kachaŭ ja ciabie, darahaja,
Ale rasstacca nam čas.

Budu u dalokim kraju ja nudzicca,
U sercy luboŭ zataiŭšy swaju,
Kożnuju nočku na zorku dziwicca
Budu ŭ dalokim kraju.