Гэта старонка не была вычытаная
Taras.
Kab ty źhinuła, prapała…
Za što bješ dzie ni papała…
Razam.
| Woś waźmi tut ażanisia — | ||
| Skroź ziamli lepš prawalisia | ||
| Treba | babu | časta bić, |
| ciabie | ||
| Tady tolki można żyć! | ||
Taras. Čuła (Adychodzić u bok.) Nie chaču ciabie i znać!
Domna. Što?! Što ty skazaŭ?..
(U hety momant chłopcy i dziaŭčata ŭwalwajucca z aboich bakoŭ na scenu, šturchajučy Tarasa i Domňu, tak što jany hruknulisia adzin ab druhoha nasami).
ŹJAWA VIII
Taras, Domna, Piotra, chłopcy i dziaŭčata.
Piotra. Pacałujciesia!
Taras. Čaho wy da mianie prystali? Ćfu, warjaty, adčapieciesia, a nia to kali pierachryšču jakoha kijem, dyk papomnić mianie. (Padnimaje kij chłopcy z krykam: Dawaj kiniem staroha ŭ wadu, niachaj pakupajecca“, chapajuć na ruki i wynosiać sa sceny. Niekatoryja astajucca.)
Domna. I što mnie ciapier tut pačać? Chto mnie, siracie biednaj, pamoża ŭ majoj biadzie? Cha-
