Старонка:Pieršaja čytanka (1916).pdf/69

Rod — sabrańnie ludziej adnej krywi, blizkich sabie pa krywi; mužskaja abo žanočaja čaść čeławiečaho rodu.
Rub — kant, skraj čaho.
Rum — Tawarnaja prystań na rece, biereh, na katory zwoziać drewo dla spławu.
Récho — echo, adhałosak.
Sačyć — wyšukiwać idučy pa śledu, śladzić.
Swiatlica — komnata, świetłaja, čystaja kamorka, pakoj dlo pryjma haściej.
Siwier — suchi i ściudziony wiecier s paŭnočy.
Skarb — sabrańnie cennych rečej, miejsco schowu wialikaho bahaćcia; kazna.
Skwapliwa — pakwapna; bracca za što, rabić što, wyjaŭlajučy chacieńnie i achwotu.
Smaha — suchaść u wusnach ad chacieńnia pić.
Som — hatunak wialikoj rečnoj ryby.
Sos — hustaja juška, pryprawa da miasa.
Spódar — skaročenaje słowo — Haspódar, hasudar.
Stawók — sažałka sa stajačaj wadoj.
Sum — smutak, tuha.
Sejm — rada wybranych ludziej.
Tuhà — žurba, smutak. Maci tužyć pa dziciaci.
Túha — ciesna, ćwiorda. Tuha zamiešeny chleb. Naha u bot tuha ŭchodzić. Tuha nie padpajasywajsia.
Turbawàć — daremna kaho zajmać čym, uskładać na kaho niepatrebny kłopat, rabotu.
Uwarotliŭ — kruty, zwarotliwy.
Upúd — pierepałoch, pierelak, raptoŭny strach.
Uróda — uradžajnaść, prypłod u zbožžy.
Šałupà — skura, abo skarupka s cybuli, bulby i inš.
Šałuchà — łuska na haławie, abo na suchich raślinach.
Šułà — belka, ukapanaja u ziamlu, na katoraj trymajucca waroty, abo ściena.
Šuma — śmiaćcio, sumiećcie.
Ščódry — nie skupy, hojny.
Ščypcy — rozniacca ad abcuhoŭ płoskimi kancami.