|
ПЕСЬНЯР.
Кажуць людзі: „Што ты смутны?
„Што сьпеваеш ўсё пра горэ?
„Твае песьні — стогн пакутны,
„Сьлёзы ветра на прасторы!
„Ты злажы нам песьню волі,
„Песьняй шчасьця залівайся!
„Ціхім сьпевам нівы ў полі
„Ӯ струнах сэрца адклікайся,
„Каб весна на нас дыхала,
„Грэла душу цеплатою, —
„Каб нам сэрцэ сагрэвала
„Ціхім шчасьцем, дабратою“…
— Ой, вы людзі! Німа-ж волі:
Скуты мысьлі ланцухамі,
Пусты нівы нашы ў полі,
Злосны віхар дзьме над намі!
Ці-ж я сэрцэм не балею?
Ці-ж мне смутак лёгка даўся?!
Я сьпеваю, як умею, —
Я пра радасць пець ня здаўся.
|
