Старонка праверана
Адам МІЦКЕВІЧ
ПАНІЧ І ДЗЯЎЧЫНА
I
Збірае дзяўчына
У гаю суніцы
І бачыць — хлапчына,
Паніч белаліцы.
Пачціва скланіўся,
З каня ён саскочыў.
Твар дзеўчы змяніўся,
Спусціла ў дол вочы.
«Дзяўчына кахана!
Сюды, у дубровы,
З сябрамі урана
Прыбыў я на ловы.
Блукаю тут многа
Адзін без пуціны.
Скажы, дзе дарога,
Красуня-дзяўчына?
І з лесу ці скора
Ці выведзе сцежка?»
«Яшчэ пан упору
Заедзе без спешкі.
На полі, бач, дрэва,
Навокал — бярозкі,
Адтуль шлях налева
Паблізу ад вёскі.
