Старонка:Novaja ziamlia 1923.pdf/175

Быў мак павешан яшчэ з лета —
Цяпер у цёрле ён пацёрты.
У патайным куце каморы,
Як сьмерць Кашчэя, пад запоры
Мядок быў хітра дзесь запёрты —
Цяпер яго насталі часы,
Бо ён патрэбен для закрасы,
І што кісель той бяз сыты
У вечарок гэты сьвяты?
Маўчком Антось часінай шэрай
У ельнячок шмыгнуў з сякерай:
Ці-ж ён з вярэдзіцца, сагрэшыць,
Калі малых дзяцей пацешыць
І іх ялінкай пад куцьцю
Хоць раз забавіць у жыцьцю,
Калі забавіць толькі зможа?
Ялінка ў хаце так прыгожа!
І колькі радасьці і ўцехі!
На ёй валоскія арэхі,
А з пазалочанай паперкі
Глядзяць панадныя цукеркі;
І больш на ёй няма нічога,
Ды хіба-ж дзецям трэба многа?
Даволі з іх і тэй прынады —
Яны давольны, яны рады.
У хаце добры лад і згода,
Як патрабуе і прыгода,
Паважнасьць вечара сьвятога —
Ня ўчуеш слова ты благога.
І ўсе прыбралісь і памылісь,
Міхал з Антосем падгалілісь
І парасчэсвалі чупрыны.
Ну, засьцілайце стол, мужчыны!
— І стол той гуртам прыбіраюць,
Настольнік белы падымаюць,
На стол растрэсваюць мурог —
На сене колісь быў сын-бог —
І роўным пластам расьцілаюць,
Сянцо абрусам закрываюць.
За стол садзяцца ўсе ў парадку
І прад сабой кладуць аладку,
Відэльцы, лыжкі разьбіраюць