10
y czynił mnohij walki, zmowiwszysia z kniazi Ruskimi, na kniazia Ladckaho Bolasława, y mnoho walk zyskiwał, y w zemli Lackoy mnoho krowi prolitia w lasech czynił, y zemlu spustoszył, y horody Lackija, Ilzu, y innyi mnohokrot palił. A potom panuiuczy jemu, y ochrystyłsia w Ruskuiu wiru, y wział na sebe czyn czerneczeski, y postryhsia w czerncy, y poszoł w monastyr do Whrowska, w cerkow swiatoho Danilia, a w monastyry był nastoiatel ieho Hryhory Połonin nekij, y buduczy iemu w monastyry był welmi nabożon, y meszkał nemało w monastyry [1].
Y po małom czasu prysłał kniaź Lew Wołodymerski, k Wasilku bratu swojemu, chotiaczysia snim widaty, y prosiaczy ieho, aby Woyszełka posłał dla niekotoroie porady, aby tamże do nich pryiechał y kniaź Wasilko Halicki prosił Woyszełka, aby tamże w nich był, y snimisia wideł, y Wojszełk nechotieł tam byty, bo był ne w lubwi || 18. z kniazem Lwom, y nemeł był tam jechaty, dla kniazia Lwa, ale poiechał na słowa Wasilkowa, y Szwarnowa, k horodu Wołodymiru, y pryiechał swiatyia nedeli, y stał w monastyry światoho Michayła welikoho, y kolisia wideli, y skoro po odmowi, prosił tych wsich kniaźey na obid, Markolt Nemczyn i byli u neho na obiedy, y weselilisia mnoho. A potym Wasilko napiwsia poiechał do podworia swoieho, a Woyszełk iechał w monastyr swiatoho Michayła, hde hospodoiu stoiał, a po tym pryiechał do Woyszełka w monastyr Lew, y recze Woyszełku: napijmosia ieszcze kume, y Woyszełkże k nemu wyjde, y Lew po diawoliu nauczeniju uspometał szto otec ieho y on sam, kotory okrutenstwa czynił zemlam ruskim, y im samym, y tut ieho w monastyry swiatoho Michayła ubił, y tutsia dokonał rod kniażaty Rymskoho Polemona, y tamże jeho u światoho Michayła w monastyry Wasilko y pochował.
Y panowe żałuiuczy hospodara swojeho pryrożonoho, y wziali sobi hospodarem syna welikoho kniazia Litowskoho i Żomoytskoho, Utenusowa, Skitowrasu Szwintoroha, y mało kniażywszy Szwintorohu na Nowohorodcy, y na ruskich horodech, y otec ieho weliki kniaź Litowski i Żomoytski Utenus umre............. 1212. [2]
|| 19. Na imia toho welikoho kniazia, y koli kotoroho kniazia Litowskoho abo pana sozżeno tiło, tohdy pry nich kładywali, nohty rysij, abo medweżyi, dla toho iż wiru tuiu mili, iż sudny deń mił byty, y tak zna-- ↑ Od wyrazu A potom do końca tego okresu, ułamek ze starego originału, należący do uprzednich opowiadań, spisujący kronikę tu mylnie wstawił.
- ↑ Tu wielka przerwa, którą nasz przepisywacz literami polskiemi, musiał znaleśdź w swoim autografie, ponieważ w jego rękopismie podług przenosu ze stronicy na stronicę, czyli kustoszow żadnego defektu nieznajdujemy, rzecz się nawet odnosi nie do Utenesa, co do spalenia ciał obrządku.
