Гэта старонка была вычытаная
НА ПЕРАЛЁТАХ
М. Д. М.
Наведаў я той дом, даўно знаёмы,
Дзе мы з табой бывалі ўжо не раз,
Дзе хвой шатры, як волатаў шаломы,
Нас вабілі з дарогі на папас.
Гадалі так, а выйшлася іначай,
І гора, ты, пакут зазнала шмат.
Аб доме тым ніхто з нас не заплача,
Ты-ж з горыччу аглянешся назад.
Пустуе наш пакой асірацелы,
І мой партрэт, не зняты са сцяны,
Глядзіць, нібы ў пахмеллі спармурнелы,
Разгублена пытае — дзе-ж яны?
І выраб мой дасужае мінуты,
Рагаты сук пад напісам «Чымган»,
Прыродаю так вычварна загнуты,
Гадае там пра родны Казахстан.
Валяюцца, як смецце, пацяробкі,
Забытыя драбніцы на стале:
Акуркі ў попельцы, пяро, каробкі
І чорцікі, скалечаныя ў шкле.
