biełarusaŭ mowie, ale Anton buduczy ŭ mieści nawuczyŭsia jaje, dyk zrazumieŭ usio, ab czym hawaryłosia i staŭ dumać ab miłaserdziu Boha i ab hrachoch swaich i raptoŭna zaszczymieło serca jaho żalam, szto jon dahetul niznaŭ Boha, Chrystusa i Jaho nawuki, szto hetaho Boha znieważaŭ stolki razoŭ, skolki rabiŭ nieszta brydkoje, hresznaje i zachaciełosia jamu paprawicca — nawiarnucca. Dyk, jak skonczyłasia nawuka, pacisnuŭsia za hetym ksiandzom u zakrystyju i tam raskazaŭ ab swaim żyćci, dyk ksiondz heny pasłaŭ jaho da dobraj asoby, katoraja ŭ kolki dzion nawuczyła jaho najważniejszych praŭdaŭ światoj katalickaj wiery, paczym Anton szczyra pierszy raz u żyćci swaim wyspawiadaŭsia i dastupiŭ szczaćia pryniać da swajho hresznaho, ale żalejuczaho za hrachi serca Boha ukrytaho ŭ Pr. Sakramencie. Doŭha jon i szczyra maliŭsia, bo czuŭsia najszczaśliwiejszym u żyćci swaim, a kali wychodziŭ użo z kaścioła pa Kamunii dusza jaho piejała:
|
Jezu Boże miłaserny, |
