NA V NIADZIELU PA VIALIKADNI.
I.
Darahija, budźcie vykanaŭcami słova, a nie słuchačami tolki, ašukvajučy sami siabie. Bo kali chto jość słuchačom słova, a nie vykanaŭcam, — toj padobny da čalavieka, katory pryhladajecca ŭ lustry da svajho pryrodnaha vobliku: bo pahladzieŭ na siabie, i adyjšoŭ, a zaraz zabyŭsia, jakim byŭ. Adnak, kali-b chto dobra raspaznaŭ daskanalnaść zakonu volnaści i vytryvaŭ u im, staŭsia-b nie słuchačom, katory zabyvajecca, ale vykanaŭcam spravy, — toj bahasłaŭleny budzie ŭ čynie svaim. Kali-ž chto dumaje, što jon pabožny, nia strymlivajučy jazyka svajho, ale ašukvaje serca svajo, taho pabožnaść pustaja. Pabožnaść čystaja i biaz plamy pierad Boham i Ajcom hetkaja jość: adviedvać sirot i ŭdoŭ u ich niadoli, a siabie zachavać čystym ad hetaha śvietu.
(Jak. 1, 22—27).
II.
U heny čas skazaŭ Jezus svaim vučniam: sapraŭdy, sapraŭdy kažu vam: kali vy čaho paprosicie Ajca majho ŭ imia majo, daść vam. Dahetul vy ničoha nie prasili ŭ imia majo: prasicie
