b) Braty, toje ŭ sabie čujcie, što i ŭ Jezusie Chrystusie, katory budučy ŭ pastaci Božaj, nia ličyŭ zachopam, što byŭ roŭnym Bohu, ale vyniščyŭ samoha siabie, pryniaŭšy pastać niavolnika, staŭšysia na padabienstva ludziej i staŭšysia vyhladam, jak čalaviek. Paniziŭ samoha siabie, staŭšysia pasłušnym až da śmierci i śmierci kryžovaj. Dziela hetaha i Boh uzvysiŭ jaho i daŭ jamu imia, katoraje jość pa-nad usiakaje imia, kab na imia Jezus zhinałasia ŭsiakaje kalena: na niebie, na ziamli i pad ziamloj i kab usiaki jazyk vyznavaŭ, što Pan Jezus Chrystus jość u chvale Boha Ajca.
(Filip. 2, 5—11).
II.
U heny čas, kali prybliziŭsia Jezus da Jeruzalimu i pryjšoŭ da Betfage pry Aliŭnaj hary, tady pasłaŭ dvuch svaich vučniaŭ, kažučy im: Idziecie ŭ siało, što lažyć pierad vami i adrazu znajdziecie pryviazanuju aślicu i z joj aślanio: adviažecie i pryviadziecie da mianie; a kali-b vam chto što havaryŭ — skažecie, što Panu ich treba i jon zaraz puście ich. A heta ŭsio stałasia, kab spoŭnilisia słovy praroka, katory kaža: skažecie dačce Syonskaj: voś karol tvoj idzie da ciabie cichi, siedziačy na aślicy i aślaci, synie padjaremnaj. Vučni pajšli i zrabili tak, jak im zahadaŭ Jezus i pryviali aślicu i aślanio, uzłažyli na ich svaju adziežu i pasadzili jaho na vierch. A vialikaja hramada narodu słała svajo adzieńnie na darozie, druhija-ž
