Chto z Boha jość, słoŭ Božych słuchaje. Vy mianie dziela taho nia słuchajecie, što vy nia z Boha. Dyk žydy ŭ adkaz skazali jamu: ci-ž nia dobra my havorym, što ty Samarytaniec i maješ niačystaha ducha? Jezus adkazaŭ: Ja niačystaha ducha nia maju, ale słaŭlu Ajca majho, a vy mianie zniesłaŭlajecie. Ale ja nia šukaju svajej słavy: jość, jaki šukaje i sudzić. Sapraŭdy, sapraŭdy kažu vam, kali chto budzie dziaržacca majej navuki, nia ŭbača śmierci na vieki. Tady skazali Žydy: ciapier my paznali, što ty niačystaha ducha maješ. Abraham pamior i praroki, a ty kažaš: kali chto budzie dziaržacca majej navuki, śmierci nia ŭbača na vieki. Niaŭžo-ž ty bolšy za ajca našaha Abrahama, katory pamior? Dy j praroki paŭmirali. Za kaho ty sam siabie maješ? Adkazaŭ Jezus: kali ja sam siabie słaŭlu, słava maja ništo. Jość Ajciec moj, što slavić mianie, ab katorym vy havorycie, što jon jość vašym Boham, a vy jaho nie paznali. Ale ja znaju jaho i kali-b ja skazaŭ, što jaho nia znaju, byŭ-by padobnym da vas łhunom. Ale ja znaju jaho i navuku jaho bierahu. Abraham ajciec vaš z radaściaj žadaŭ, kab ubačyć dzień moj: jon ubačyŭ i ŭściešyŭsia. Tady skazali jamu Žydy: piaćdziesiat hadoŭ jašče nia maješ, a Abrahama bačyŭ? Skazaŭ im Jezus: sapraŭdy, sapraŭdy kažu vam, prad tym, jak Abraham staŭsia, ja jość. Dyk chapili kamieńni, kab kidać u jaho. Ale Jezus skryŭsia i vyjšaŭ z śviatyni.
(Jan 8, 46—59).
