NA DZIEŃ ABO NA ŬHODKI PAŚVIAČEŃNIA KAŚCIOŁA.
I.
U heny čas bačyŭ ja śviatoje miesta, novy Jeruzalim, jaki zychodziŭ z nieba ad Boha, pryhatavany byccam ulubienica, prybranaja dziela muža svajho. I pačuŭ ja hołas vialiki z tronu havoračy: voś budan Boha z ludźmi i budzie žyć z imi. Jany buduć jaho narod, i sam Boh budzie z imi Boham ichnym. I abatre Boh usiakuju ślazu z vačej ich; śmierci bolš nia budzie, ani plaču, ani kryku, ani bolu nia budzie bolš; bo što było pierš, praminuła. I skazaŭ toj, što siadzieŭ na tronie: voś ja rablu ŭsio novaje.
(Ab. 21, 2—5).
II.
U heny čas, uvajšoŭšy Jezus išoŭ praz Jerychon. I voś čałaviek na imia Zacheuš, jaki byŭ starejšym mytnikam, i sam bahatym, staraŭsia pabačyć Jezusa, chto-b jon taki byŭ, ale nia moh dziela natoŭpu, bo byŭ małoha rostu. I, zabiehšy napierad, uzlez na dreva morvu, kab ubačyć jaho, bo tudoju mieŭ prachodzić. Pryjšoŭšy na toje miesca, i pahlanuŭšy ŭharu, Jezus pabačyŭ jaho
