NA PIERAMIANIEŃNIE.
(Spas).
I.
Darahija, nie za mudrymi baśniami idučy, abviaścili my vam siłu i prychod Pana našaha Jezusa Chrystusa, ale jak vačavidcy jaho vieličy. Bo jon uziaŭ ad Boha Ajca čeść i chvału, kali ad vializarnaj chvały zyjšoŭ da jaho hetki hołas: heta jość Syn moj luby, u katorym mnie da ŭspadoby, jaho słuchajcie. My čuli hety z nieba pryniesieny hołas, kali byli z im na śviatoj hary. I majem macniejšaje praročaje słova; i vy dobra robicie, hledziačy na jaho, jak na śviečku, što śviecić u ciomnym mieście, pakul nierazadnieje i nia ŭzyjdzie dziańnica ŭ sarcoch vašych.
(2 Piotr 1, 16—19).
II.
U heny čas uziaŭ Jezus Piatra, Jakuba i Jana brata jahonaha i zavioŭ ich adnych na vysokuju haru i pieramianiŭsia pierad imi. I zajaśnieŭ jahony tvar, jak sonca, adzieńnie-ž jaho stałasia biełaje, jak śnieh. I voś źjaviŭsia im Majžeš i Ilja, katoryja havaryli z im. A Piotr, adazvaŭšysia pramoviŭ da Jezusa: Panie, dobra nam tut być: kali
