NA DZIEŃ ŚV. DAMINIKA.
I.
Darahi: ćvierdžu prad Boham i Jezusam Chrystusam, katory budzie sudzić žyvych i pamioršych, praz prychod svoj i praz vaładarstva svajo: navučaj słova, nalahaj u čas i nia ŭ čas, dakaraj, napaminaj, hań z usiej ciarplivaściaj i navukaj. Bo budzie čas, kali zdarovaj navuki nia ścierpiać, ale pavodle svaich pažadańniaŭ nahramadziać sabie vučycialoŭ, prahnučy taho, što łaskoča vucha, a ad praŭdy słuch adviernuć i źviernucca da bajkaŭ. Ale ty budź čujny, znoś usiakija trudy, rabi Evanelistaha rabotu, spaŭniaj svajo služeńnie. Budź ćviarozy. Bo ja ŭžo na achviaru pryhatavany i čas majho razviazańnia nadchodzie. Baroŭsia ja dobraj baraćboj, bieh skončyŭ, vieru zachavaŭ. Naastatak adłožany jość mnie vianok spraviadlivaści, katory mnie addaść Pan, spraviadlivy Sudździa, u heny dzień; i nia tolki mnie, ale i tym, katoryja lubiać prychod jaho.
(2 Tymat. 4, 1—8).
II.
U heny čas skazaŭ Jezus svaim vučniam: niachaj buduć padpajasany biodry vašy i śvietačy
