NA PIERŠY DZIEŃ VIALIKADNIA.
I.
Braty, ačyščajcie staruju kiślu, kab byli novym ciestam, bo-ž vy praśniaki. Bo Chrystus, naš barančyk vialikadny, achviaravany. Dyk śviatkujma nie z staroj kiśloj, ani z kiśloj złości i niahodnaści, ale z praśniakami ščyraści i praŭdy.
(1 Kar. 5, 7—8).
II.
U heny čas Maryja Magdalena i Maryja Jakubava i Salameja nakupili pachniučych alejkaŭ, kab pajści i namaścić Jezusa. I nadta rana, uschodam sonca, u niadzielu pryjšli jany da hrobu. I havaryli miž saboj: chto-ž nam advalić kamień ad uvachodu ŭ hrob? A hlanuŭšy, ubačyli advaleny kamień. Byŭ-ža jon duža vialiki. I, uvajšoŭšy ŭ hrob, uvidzieli dziaciuka, siadziačaha sprava, adzietaha ŭ biełuju vopratku i astaŭpianieli. A jon skazaŭ im: nia bojciesia; vy šukajecie Jezusa Nazarenskaha, jon uskros, niama jaho tut, voś miesca, dzie jaho pałažyli. Ale idziecie, skažecie vučniam jahonym i Piatru, što ŭpiaredzić vas u Galileju; tam jaho ŭbačycie, jak skazaŭ vam.
(Mar. 16, 1—7).
