NA XVIII NIADZIELU PA SIOMUSIE.
I.
Braty, zaŭsiody dziakuju Bohu majmu za vas dziela łaski Božaj, katoraja vam dana ŭ Chrystusie Jezusie, što ŭsim vy abahacilisia ŭ im: usiakaj navukaj i ŭsiakaj viedaj, bo zaśviedčańnie Chrystusavaje ŭćviardziłasia siarod vas, tak što vy nia majecie niastačy ŭ nijakaj łascy i čakajecie abjavy Pana našaha Jezusa Chrystusa, jaki i ŭćviardzić vas až da kanca, kab byli vy biaz viny ŭ dzień prychodu Pana našaha Jezusa Chrystusa.
(1 Kar. 1, 4—8).
II.
U heny čas Jezus, ustupiŭšy ŭ łodku, pierajechaŭ nazad i pryjšoŭ u svajo miesta. I voś prynieśli da jaho sparaližavanaha, pałožanaha na paścieli. Jezus, vidziačy ich vieru, skazaŭ sparaližavanamu: pavier, synie, adpuskajucca tabie hrachi tvaje. Pry hetym niekatoryja z knižnikaŭ kazali sami ŭ sabie: jon bluźnić. A Jezus, bačačy ich dumki, skazaŭ: čamu vy dumajecie błahoje ŭ sercach vašych? Bo što lahčej skazać: adpuskajucca tabie hrachi tvaje, ci skazać: ustań i chadzi? Ale kab vy viedali, što Syn čałaviečy maje ŭładu na ziamli adpuskać hrachi, — tady kaža sparaližava-
