Uśmiachnisia ziamielka
U cichim zadumieńni,
Daj nam ščaście spaznaci
U luboŭnym natchnieńni.
(Swarožyk uskładaje jej wianočak)
Mokša — Niastydny wašy wočy,
Mužyčy wašy sercy…
Ja wyhaniu praročy
Twoj duch, Swaroh! —
Nia budzieš užo mieci
Ni Krali ni adziežy —
Proč mnie z dwara, ladača!
(Da Krali) — Ciabie-ž ja u Rubiežy
Strybohu pasyłaju
I žonkaj naznačaju —
Malisia tam harača!
Swarožyk i Krala — (kłaniajucca ŭ nohi):
Jaśniejšaja pani, ciable molim ščyra,
Kab nas nia hubiła, nadziei nia brała:
Tabie my słužyli, tabie spahadali,
Nia daj nam błahomu na łasku upyra;
Stryboham błahoje zusillo spanawała,
Nia daj nam zahinuć, kab na wiek prakli-
[nali!
Mokša — Mizernyja niamrawy,
Proč ad mianie idzicie!
Bierahinia — O pani, budź łaskawa!
Swaroh moj luby… sława
Dažbohu… ach puścicie!
Mokša — Astańsia!.. Proč, Swaroža!
Bierahinia — Ja z im až da mahiły.
