zofičnych nawiewaŭ — materjalizmu, panteizmu, komunizmu, prymityŭnaha tannaha ateizmu i im padobnych pa natury swajej čužych biełaruskaj narodnaj dušy, — raspracoŭki-ž ideolohičnych, zhodnych z sucelnaj, materjalnaj i duchowaj pryrodaj biełarusa, šlachoŭ biełaruskaj dumki ŭ minuŭščynie, sučasnaści i dla budučyni znajści ŭ biełaruskaj literatury ciažka. Hetym wialikim u nas niedachopam u swajej tworčaści časta nawat hrašać i našy narodnyja wołaty, jak Kupała i Kołas. Sapraŭdy wychodzić, što my chočam być słaŭny i razumny čužoj sławaj i čužym rozumam. Hetaž, jak słušna skazaŭ Karamzin i jak kaža zwyčajny čaławiečy rozum, reč niemahčymaja. Praŭda, hety adjomny i sumny fakt u biełaruskaj literatury tłumačycca lohka — dahetul nawuka ab biełaruskim narodzie (historyja, etnolohija, archeolohija, mitolohija, narodnaja psychalohija, filolohija i inš.) jašče tolki ŭ zarodku, dyk wielmi trudna, a časta i całkom niemahčyma pry hetkim stanie duchowaha našaha raźwićcia biełaruskamu paetu, ci ahułam piśmienniku, ci na't i filozafu wyławić i sabrać u cełaść tyja paasobnyja asabliwaści biełaruskaj dušy, z jakich možna i treba było-b namalawać abraz narodna-filozofičnaha, sapraŭdy biełaruskaha šlachu, wiadučaha narod biełaruski da jahonaha poŭnaha, jak duchowaha, tak i materjalnaha adradžeńnia. Tłumača heny sumny ŭ našaj literatury fakt adsutnaści hłybiejšaha filozofična-ideolohičnaha biełaruskaha źmiestu i toje, što ŭsie našy i paety i ahułam piśmienniki — heta ŭsio haduncy čužackich škoł i pry tym heta ŭsio pierawažna ludzi małoj nabytaj kultury ahułam, a ŭ halinie wiedy biełaruskaj susim samawuki. Zrazumiennie adnak jakoha ŭ hramadzkim žyćci adjomnaha faktu nie
