Sulima „z pryładaj chirurha — krytyka“, jak kaža Swajak, padyšoŭ da paeta ŭ formie ahułam dalikatnaj i kulturnaj.
Uznoŭ-ža druhi krytyk Kazimiera Swajaka Anton Nawina ŭ dźwioch staćciach: „K. Swajak“ i „Adkaz na adkaz“ („Biełaruskaja Sprawa“ 1926 h. № 9 i № 20), dalej snujučy dumki Sulimy, u formie, na žal, hruboj i mała kulturnaj zajšoŭ tak daloka, što z Swajaka zrabiŭ zwyčajnaha biazbožnika i, jak i Sulima, rewalucyjanera marksystaha, jaki, straciŭšy ŭsiakuju wieru ŭ Boha, u sprawiadliwaść, uwieryŭ tolki „ŭ narod“ i, reč jasnaja, u siłu fizyčnuju. A. Nawina biez najmienšaha razumieńnia i chryścijanskaha Boha i jahonaj sprawiadliwdści miž inšym hetak hawora ab Swajaku: Swajak bačyŭ socyjalnyja złybiady i jak pradstaŭnik katalickaj cerkwy ŭ hetym usim „pawinien byŭ bačyć Najwyšejšuju wolu“. Ale tak być nie mahło i Swajak urešcie „ŭtraciŭ wieru ŭ henu Najwyšejšuju Sprawiadliwaść“. U „Liry“ my ŭsiudy i bačym „strašennuju duchowuju dramu paeta ksiandza, utraciŭšaha wieru ŭ Najwyšejšuju Sprawiadliwaść“. Addušynaj u trahiedyi Swajaka była „wiera ŭ narod“ zamiest „wiery ŭ Boha“. Da hetkaha całkom falšywaha ab Swajaku wywadu A. Nawina dajšoŭ na padstawie pierawažna jahonaha wieršu „Ajčyny milaj“, u jakim paet, widać, budučy ŭ stanie duchowaj depresii, što zdarajecca iz čaławiekam zdarowym, a tym bolš mahło heta zdarycca z čaławiekam śmiarotna chworym, miž inšym kaža:
|
Zor moj daremna šukaje wybaŭcy, |
