skaj narodnaj trahiedyi i z pryčyny ciažkoj chworaści i nia ŭ tym, moža nadmiernym, zadańni paeta wykazać narodu darohu wychadu z swajho nialudzka ciažkoha pałažeńnia, ale ŭ tym, što paet imienna zamnoha aduchoŭleny, zamnoha chryścijanski filozaf, a zamała pryziemny, zamała maje ŭ sabie lubowi da ŭsiaho ziamnoha i kali-b — pawodle Sulimy — Swajak zniziŭsia z dalokich wyšyniaŭ swajho ducha ad Boha niabiesnaha da boha ziamnoha, kali-b staŭsia zamiest filozafa chryścijanina panteistym, abahatwarajučym hety świet widomy, — dyk tady tolki Swajak znašoŭby supakoj swajmu zbalełamu sercu i tady tolki znašoŭby jasnuju raźwiazku prablemy wyzwaleńnia biełaruskaha narodu. Analizujučy hetak praz swaje subjektyŭnyja akulary „Liru“ Swajakowu, Sulima pasoŭwajecca tak daloka, što pazytyŭnyja ideolohičnyja dumki paeta, jakija jasna malujuć, z poŭnaj wieraj, wychad narodu z jaho trahiedyi, jaho poŭnaje adradžańnie i jakija, zmianiajučy biezpatolny sum paeta na poŭnuju wiery ŭ pieramohu praŭdy i sprawiadliwaści radaść, duchowa paeta adradžajuć, — prypiswaje heta ŭsio imienna źnižeńniu paeta z niabiesnych wysiaŭ da ziamli. Sulima ćwierdzić nawat, što Swajak, straciŭšy wieru ŭ Božaha Wybaŭcu, abraz wyzwaleńnia Biełarusi bačyć u… rewalucyi, peŭniež, charaktaru materjalistyčnaha marksoŭskaha. Sulima nawat źlohka padśmiejewaje nad malitwaj Swajaka da Boha, kab pasłuchaŭ narod, jaki molić u Jaho swajho źmiertwychustańnia, bo — kaža jon — „paśla rewalucyi kazać narodnamu pieśniaru ab hetym niejak užo anachranična“. Ale jak hetki sud sam anachraničny ŭ swaim subjektywizmie widać z taho, što Sulima swaju hetu staćciu ab Swajaku drukawaŭ u hazecie, jakaja
