až pakul nia wierniszsia ŭ ziemlu, z katoraj ty stworeny“. Pośla daŭ Boh Adamu i Ewie skuranuju adzieżu i wyhnaŭ ich z raju, a kab nikoli ni mahli wiarnucca, dyk pastawiŭ anioła pry bramie z ahnistym mieczam.
Adam i Ewa horka płakali, szto praz nipasłusznaść stracili takoje wialikaje szczaście. Na ziemli rasli cierni i asoty, tak jak Boh skazaŭ. Kab mieć szto jeści, Adam i Ewa musili ciażka ŭ pocie pracawać na ralli.
Źwiery, katoryja byli piersz spakojnyja, padziczeli i stali napadać nia tolki na inszych źwieroŭ, ale niraz i na ludziej. Adam i Ewa szmat musili znasić hora, a napaśledak pamierci i być pachawanymi.
6. Boh pryrakajeć ludziam Zbawiciela.
Pośla hrechu ludzi stali wielmi niszczaśliwy, bo zasłużyli na piekła. Ale miłasierny Boh chacieŭ ich pacieszyć, dyk jaszcze pirad wyhnańniam ich z raju skazaŭ wużu: „Niawiesta satreć tabie haławu“. Pradkazaŭ praz heta Boh ludziam, szto saszleć im z nieba swajho Syna, Jezusa Chrystusa, katory narodzicca z niawiesty, heta znaczyć z Najświenszaj Maryi Panny. Syn Boży mieŭsia pamierci za nas na krzyżu i praz swaje muczeńnia i śmierć wybawić ludziej ad hrechu i niawoli złoha ducha.
