smutku zasnuli. Jezus staŭ na kaleni i prasiŭ Boha Wojca addalić ad Jaho kielich muki, ale konczyŭ madlitwu hetymi słowami: „Adnak ni maja wola, ale twaja nichaj stanicca“. Tak ciażka było tam Panu Jezusu, szto aż pot krywawy z Jaho liŭsia. Tady Boh Wojciec pasłaŭ z nieba anioła, kab uzmacnić i pacieszyć Jaho.
28. Aresztowańnie Pana Jezusa.
Pa madlitwie Pan Jezus abudziŭ troch apostołoŭ i skazaŭ im: „Ustańcie, pojdzimo: wot użo jość blizka pradaŭca“. Tolki skazaŭ heta, aż pryszoŭ Judasz z wojskam i słuhami Faryzeuszoŭ i Wuczonych z lampami, szaszkami i kijami. Judasz jaszcze piersz skazaŭ żaŭnieram: „Biarycie taho, kaho ja pacałuju“. Dyk padyszoŭ da Pana Jezusa, pazdaroŭkaŭsia i pacałowaŭ Jaho. Tady Jezus skazaŭ: „Druhu, czahoż ty pryszoŭ? Pacałunkam wydajesz mianie?“
Uwidzieŭszy heta, żaŭniery i słuhi kinulisia na Pana Jezusa, kab Jaho źwiazać. Św. Piotra chwaciŭ u ruki szaszku i, baroniuczy Pana Jezusa, adsiek wucha słuzie, katoraho zwali Malchusam. Ale Pan Jezus ni chacieŭ, kab Jaho baranili, bo Sam achwiarawaŭsia na muki, dyk skazaŭ: „Schawaj szaszku!“ Pośla datknuŭsia wucha Malchusa i jano pryżyło. Pazwoliŭ tady żaŭnieram zwiazać sabie ruki, a jany pawiali Jaho da Jerazolimy. Usież Apostoły razbiehlisia i paŭcikali.
