heta budzić Jezus“. Pośla hetaho pryłuczyłasia da anioła szmat inszych aniołaŭ i ŭsie pijali: „Chwała Bohu ŭ niebie, a na ziemli pakoj ludziom dobraj woli“.
Pośla, jak anioły skrylisia na nieba, biednyja pastuszki, aczunieŭszy sa strachu, skoryńka wyprawilisia ŭ Betlejem i najszli tam malińkaja dzicia Jezus u żołabie, a pry im Maryju Matku i św. Juzepa. Addali Jezusu pakłon, a pa adchodnym radawalisia i wychwalali Boha.
7. Achwiarowańnie Pana Jezusa.
U sorak dzion pa naradzeńniu, Maryja i Juzep paniaśli Jezusa ŭ Jerozalimskuju światyniu, kab achwiarować Jaho Bohu i złażyć wymahanaju prawam achwiaru — dwuch maładych hałuboŭ.
Jak raz u hetu paru pryszoŭ da światyni Symon, czaławiek światy, katory mieŭ ad Boha abiatnicu, szto ni pamreć, aż pakul nia ŭwidzić Chrystusa. Jak tolki ŭwidzieŭ jon Jezusa, adrazu paznaŭ, szto heta Syn Boży i Zbawiciel świeta. Uziaŭ jon maleńkaho Jezusa na ruki i skazaŭ: „Ciapier mahu pamirać spakojna, bo ŭżo widzieŭ Zbawiciela, świetłaść, katoraja aświecić pahan, i sławu narodu Izraelskaho“.
Pryszła takża bohabojnaja staruszka ŭdawa Hanna, katoraja żyła pry światyni, zaŭsiody
