Mojżesz atkazaŭ: „Panie, Izraelity ni pawieruć mnie, kali skażu im, szto pakazaŭsia mnie ŭ puszczy Boh i kazaŭ wywiaści ich z Ahiptu da kraju Chananejskaho“. Tady Boh skazaŭ Mojżeszu: „Kiń na ziemlu swoj kij, katory trymajesz u ruce“. Mojżesz zrabiŭ heta i kij abiarnuŭsia u wuża, aż Mojżesz sa strachu puściŭsia naŭcieki. A Boh skazaŭ uznoŭ: „Wyciahni ruku i waźmi wuża za chwost“. Mojżesz zrabiŭ heta i z wuża ŭznoŭ staŭsia kij. Tady Boh skazaŭ Mojżeszu: „Zrabi hety cud pirad Izraelitami, a jany pawieruć tabie“.
Mojżesz paszoŭ da Izraelitoŭ ŭ Ahipcie. Z paczatku jany ni chacieli jamu wieryć, szto pakazaŭsia jamu Boh, ale jak jon zrabiŭ cud sa swaim kijam, dyk Izraelity zaraz pawieryli jamu.
24. Ahipskija plahi.
Mojżesz paszoŭ da Faraona i skazaŭ jamu: „Pan zahadaŭ skazać tabie: Wypuści narod moj z Ahiptu“. A Faraon atkazaŭ dumna: „Nijakaho pana ja ni znaju i Izraelitoŭ nia wypuszczu“ I staŭ jaszcze bolsz pryciskać ich.
Tady Boh zahadaŭ Mojżeszu rabić pirad Faraonam strasznyja cudy, kab prymusić jaho pazwolić Izraelitom wyjści z Ahiptu.
Napiersz Mojżesz kinuŭ swoj kij pirad Faraonam jon piramianiusia u wuża.
