siasia i zahadaŭ pryzwać usich ahipskich mudracoŭ, katorym razkazaŭ swaje sny, ale niwodzin nia moh razhadać.
2. Tadyta starszy nad piŭniczymi ŭspomniŭ pra Juzepa i skazaŭ Faraonu: „Ŭ astrozie jość adzin chłopiec, katory mnie i starszamu nad pikarami nadta dobra razhadaŭ sny“. Karol zahadaŭ prywiaści zaraz Juzepa i skazaŭ jamu: „Mieŭ ja sny i nima nikoha, chtob mnie ich razhadaŭ, a czuŭ ja, szto ty dobra razhadywajesz“. Juzep atkazaŭ pakorna: „Boh, a ni ja, możeć tolki ŭdaczna razhadać sny“. Tady karol razkazaŭ Juzepu swaje sny.
Wysłuchaŭszy razkaz karala, Juzep skazaŭ: „Siem karoŭ sytych i siem kałasoŭ poŭnych aznaczajuć siem hadoŭ uradżajnych, katoryja skora nastanuć. Siemża karoŭ chudych i siem kałasoŭ pustych aznaczajuć siem hadoŭ niuradżajnych i ŭ wusim kraju budzić tady wialiki hoład. Dziela hetaha paszukajcie sabie czaławieka, katoryby zbiraŭ zbożża praz siem hadoŭ uradżajnych, kab pośla chapiło zapasu na siem hadoŭ holadu“.
16. Wywyszeńnie Juzepa.
Takaja rada nadta spadabalasia karalu i skazaŭ jon Juzepu: „Ciż mohby ja znajści inszaha czaławieka, katoryby byŭ tak poŭny Ducha Boskaha, jak ty? Dzila hetaha naznaczaju
