16. Wywyšeńnie Jazepa.
Takaja rada nadta spadabałasia karalu, i skazaŭ jon Jazepu: „Ciž mohby ja znajści inšaho čeławieka, katoryby byŭ tak poŭny Ducha Boskaho, jak ty? Dziela hetaho naznačaju ciabie swaim namieśnikam nad usim Ahiptam, i ŭsie pawinny ciabie słuchać". Paśla hetaho karol zniaŭ sa swajho palca piarścionak i ŭłažyŭ jaho na palec Jazepu, adzieŭ u bahatuju adziežu, pawiesiŭ jamu na šyi załaty łancuh i zahadaŭ abwiaźci jaho pa mieści ŭ załočenaj kalasce i abwieścić usim, što pawinny pačytać Jazepa, jak samoha karała.
17. Jazepawy braty jeduć da Ahiptu.
1. Nastupiło, jak Jazep pradkazaŭ siem hadoŭ uradzajnych. Tady Jazep zahadaŭ zbirać pa ŭsich miestoch i wioskach lišniaje zbožže ŭ mahazyny. Pa siami hadoch uradžajnych nastupiło siem hadoŭ nieŭradžajnych, i pačaŭsia hoład. Tady Jazep pačad wydawać zbožže nia tolki Ahipcianam, ale i tym, katoryje zdaloka prybywali, kab kupić zbožža.
I ŭ ziamli Chananejskaj byŭ tady wialiki hoład. Dyk Jakub skazaŭ swaim synam: „Jedźcie da Ahiptu i kupicie, čaho nam patreba, kab nie pamierci z hoładu". Tady dziesiać Jazepawych bratoŭ pajechali da Ahiptu, a najmienšy, Benjamin, astaŭsia doma, bo Jakub nie puściu jaho, bajučysia, kab časam nie stałosia z im što ŭ darozie.
2. Braty ščaśliwa zajechali da Ahiptu, Pryjšoŭšy da Jazepa, jany nizka jamu pakłanilisia, ale nie spaznali jaho. Jon-že adrazu spaznaŭ ich, i ŭspomnilisia jamu sny, katoryje
