Старонка:Kantyczka (1914).pdf/45

Płač dušy.

Oj płač, duša, płač, što raz horej,
Ŭspamianuŭšy hrachoŭ swaich more,
Što-žež ty budzieš čynici,
Kali Boh pryjdzie sudzici?!

Jak anioły u truby zatrubiać
I ŭsich miertwych z hroboŭ pabudziać,
Tady z nieba hwiezdy spaduć,
Ahnisty reki paciakuć.

Oj skrywiacca twary cacany,
Uzmalicca kožny spužany,
Hołas truby pačuwajučy,
Swajo žyćcie praklinajučy!

Nie paznać dzie kniaź, dzie araty,
Dzie žebrak, a dzie pan bahaty!
Iduć hrešniki, ŭschlipajuć,
Baćku, matku praklinajuć: