sławianskim — maleńkaj Kryšynki), adyjdzi hdzie na staranu i nie biaručysia za knižku adrazu, razwaž: kaho maješ u dušy swajej. Tut stasoŭny čas na razwažańnie ab dabracie Chrystusa, katory znižajecca da nas, biareć u swaje abojmy, pakazwaje darohu, pa jakoj dajści možam da najwyšejšaha daskanalstwa swajej istoty. Paddajsia woli Chrystusa i Jaho pawadyrstwu, paŭtarajučy za św. Paŭłam: „Wiedaju, kamu pawieryŭ“. Starajsia zrazumieć u hetaj časinie, što słužba Bohu dajeć swabodu ducha i waladarstwa duchowaje pry hłybokaj pakory i pačućci našaj lichoty. Pa takoj cichoj kontemplacyi (malitwy biaz słoŭ), wyjawi Chrystusu swaju wolu, jakim ty być chacieŭ-by adnosna da Boha i ludziej i prasi Jaho być zaŭsiody z taboj, kab pierałamać swaju źniamohu ducha — najhoršuju pieraškodu da postupu šlacham Bo-
