Перайсці да зместу

Старонка:Hołas dušy (1934).pdf/145

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Malitwy pa spowiedzi.

O Jezu Miły! Jak hłyboka być pawinien Tabie ja padziačnym za adpuščeńnie hrachoŭ maich, dziela zasłuhi Krywi Twajej! Cełym sercam Tabie addajusia i žadaju mocnaj achwotaj iści ŭ ślady Twaje. Maju nadzieju, što bolš Ciabie ŭžo nia ŭtraču. Ty adzin hodny najhłybiejšaj lubowi majej i ja pastanaŭlaju, što nie złamaju prawa Twajho. Ty aświaci mianie i pakažy darohu, jakoj iści maju, adnoŭleny na duchu. Budu, o Boža, staranicca hrechu, znajučy swaju słabaść. Wyścierahacca budu ludziej, katoryja na hrech wiaduć. Daj-ža mnie łasku wytrywałaści i barani ŭ pakusach! O Maryja, nie pakidaj mianie ŭ sumliwaści! Budź zorkaj pra-