Перайсці да зместу

Старонка:Hołas dušy (1926).pdf/85

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

I jany zahinuć, Ty pieratrywaješ: i ŭsieńka jak adziež pastareje.

I jak adziežu pieramieniš ich, i admieniacca: a Ty toj samy zaŭsiody, i lety Twaje niaŭmienšajucca.

Syny słuh Twaich žyci buduć: a patomstwa ich nikoli nie zwiadziecca.

Psalm 129.

Z hłybini kliču da Ciabie, Panie: Panie pačuj hołas moj.

Niachaj buduć wušy Twaje ŭwažny, na hołas maleńnia majho.

Kali budzieš zwažać na nieprawaści, Panie: Panie, a chto-ž ustaicca?

Bo ŭ Ciabie jość ačyščennie: i dziela zakonu Twajho čakaŭ Ciabie, Panie.