Перайсці да зместу

Старонка:Hołas dušy (1926).pdf/152

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Hety stan duš zawiom čyscam. Dušy hety tak-sama światyja i malicca da ich možna, choć jany bolš našaj malitwy patrabujuć. Myliŭsia-b toj, chto pastawiŭ-by ich naraŭnie z dušami hrešnikaŭ, jakija zyšli z hetaha świetu samachoć worahami Boha i trywać buduć u wiečnaj da Jaho nienawiści. Stan hetych duš nieščaśliwych zawiom piekłam, a Chrystus skazaŭ ab ich strašnaje słowa: „Rabak ich (zhryzoty) nia ŭmiraje, a wahoń nia haśnie“. Na Dzień Zadušny abchodzim pamiać duš u čyscy, bo dušami ŭ piekle daremna zajmacca: niama dla ich ratunku, chiba palahčeńnie jakoje, ab katorym adnak ničoha wiedać nia možam.

2. Dušy čyscowyja znosiać ciažkuju karu. I z świadoctwa