Перайсці да зместу

Старонка:Hołas dušy (1926).pdf/104

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

nia. Idzie nie jak Maci Boža, ale kazaŭ-by jakaja hrešnica. Bač u čym lažyć sapraŭdnaja chwała! Nia sumuj, choć-by ciabie za ništo ŭważali: aby tolki Bohu padabacca. Jezus pry abrazańni jak-by hrešny wydawaŭsia, tak-ža i Maryja pry ačyščeńni. Praŭdziwaja chwała i sława ad Boskaj aceny zaležyć: nia dbaj na sud ludzki.

2. Maryja afiarawała Ajcu Bohu najmilejšaha Syna, a i Sam Jezus afiarawaŭsia na pašyreńnie Jaho chwały i zbaŭleńnie ludzkoha rodu. Uwažaj, što Chrystus i ciabie mieŭ tady na myśli. Što-ž ty Jamu pawinien? Uzbudzi ŭ sabie pažadańnie Jahonaj chwały i zbaŭleńnia swaich bližnich. Siańnia, miły Jezu, afiaruju Tabie što najdaražejšaje: serca swajo i wolu swaju.