łasia, što adnych mužčyn, nia ličačy žančyn i dziaciej, było kala piaci tysiač. Tahdy P. Jezus uziaŭ chleb i ryby, bahasławiu ich i pačaŭ dawać wučniam, a wučni razdawali narodu. I jeli usie i najelisia.
Kali ŭžo padjeli, P. Jezus zahadaŭ wučniam sabrać astatki chleba i ryby, kab nie zmarnawalisia. Ipačali źbirać i na-brali poŭnych 12 kašoŭ kawałkaŭ, jakija astalisia z tych piaci chlaboŭ. Widziačy hetaki cud, ludzi hawaryli, što Jezus jość sapraŭdy tym prarokam, jaki maje pryjści na świet (Mesyjašam)i chacieli jaho zrabić swaim karalom. Ale Jezus paznaŭ ichnyja dumki i skryŭsia ad ich u pustynnaje miesca a potym uzyšoŭ na haru, kab tam pamalicca na adzinocie.
Dobry Jezus paškadawaŭ hałodnaha narodu i nakarmiŭ jaho cudoŭnym sposabam. Hetym akazaŭ nia tolki swajo litaściwaje serca („škada mnie hetaha narodu"), ale tak-ža swaju beskuju moc.
Narod chacieu jaho wybrać na karala, bo paznaŭ u im Mesyjaša. Hetyja imknieńni narodu buduć dla nas zrazumieły, kali my weźmiem pad uwahu, što pawodle tahačasnych paniaćciaŭ Mesyjaš budzie wialikim uładaram, jaki zaapiekujecca swaim narodam i daść jamu ŭsio patrebnaje da žyćcia.
Jezus zahadaŭ sabrać astatki chleba i ryby, bo chacieŭ nas pawučyć, kab my nie marnawali daraŭ Božych, asabliwa chleba.
Jezus chodzić pa mory. Kali P. Jezus skryŭsia ad narodu i pajšoŭ na haru malicca, apostały sieli ŭ łodku, kab pieraprawicca na druhi bierah — u Kafarnaum. Užo ściamnieła, Praz usiu noč duŭ praciŭny wiecier, chwali kidali łodkaj na ŭsie baki, tak što da 4-taj hadziny ranicy jany prapłyli tolki 5 klm. Wučni praz uwieś čas byli ŭ wialikim strachu, bo nia było z imi wučyciela. Raptam widziać jany: niechta idzie da ich pa mory... Jany spałochalisia i až zakryčali sa strachu, dumajučy, što heta zdań jakaja. A keta byŭ P. Jezus. Jon zaraz prahawaryů da ich i skazaŭ: „Budźcie adwažny, heta ja, nia bojciesia". A Piotr adazwaŭsia i kaža: „Panie, kali heta ty, dyk zahadaj mnie pryjści da ciabie pa. wadzie". Jezus adkazaŭ jamu: „Idzi". Piotr wyjšaŭ z łodki i pajšoŭ pa wadzie, kab padyjści da Jezusa... Ale kali pačuŭ chwali pad nahami i wialiki wiecier, spałochaŭsia, straciŭ wieru i pačaŭ tanuć. Tahdy kryknuŭ: „Panie, ratuj mianie". Jezus praciahnuŭ ruku, schwaciu jaho i kaža: „Maławierny, čaho ty usumniŭsia"? I jany ŭwajšli ŭ łodku i zaraz pierastaŭ wiecier. A tyja, što byli ŭ łodcy, pryšli, pakłanilisia jamu i skazali: „Sapraŭdy ty jość Syn Božy".
Hety cud pakazwaje nam, što Jezus byŭ Uładaram i pryrody. Cudy čyniŭ P. Jezus nia tolki na žywoj pryrodzie, ale i na niažywoj.
