Kali Piłat pačuŭ hetyja słowy, jašče bolej zbajaŭsia i chacieŭ kaniešnie zwolnić Jezusa - bo i žonka jahona, jakaja ŭžo dačułasia ab usiej hetaj sprawie, prysłała skazać Piłatu: „Nie rabi nijakaj kryŭdy hetamu sprawiadliwamu, bo nadta-ž ja sny ciažkija mieła z jaho pryčyny."
Dyk Piłat jašče raz pačaŭ raźbirać usiu sprawu i pytacca ŭ Jezusa, adkul jon. Adnak Jezus nie daŭ jamu nijakaha adkazu. „Ničoha mnie nie adkazwaješ? ― spytaŭsia Piłat ― ty nia wiedaješ, što ja maju moc ciabie ŭkryžawać i maju moc ciabie zwolnić." Tahdy adkazaŭ jamu Jezus: „Ty nia mieŭ-by nada mnoju nijakaj mocy, kab tabie nia było dadziena zhary."
Śmiarotny prysud. Žydy, bačačy, što Piłat choča zwolnić Jezusa, pačali hrazić, što padaduć na jaho skarhu ŭ Rym da cezara. Kazali jamu: „Kali ty jaho wypuściš, to ty nia jość cezaraŭ pryjaciel, bo kožny, chto čynicca karalom, idzie proci cezara." Pačuŭšy hetyja słowy, Piłat spałochaŭsia (jon zbajaŭsia, kab jaho nie askaržyli, što jon paturaje roznym buntaŭnikom, jakija čyniacca karalami i hetym samym wystupajuć prociů cezara) - dyk sieŭ na sudździoŭskim kreśle i jak-by! z dakoram, pakazwajučy na Jezusa, pramowiŭ da žydoŭ: „Woś waš karol." Na hetyja słowy žydy zakryčali z hniewam: „Dałoŭ, dałoŭ jaho, na kryž jaho." Skazaŭ im Piłat jašče raz z dakoram: „Karala wašaha maju ŭkryžawać"? Ale staršyja duchoŭnyja adkazali: „U nas niama karala, my majeni cezara."
Tahdy i narod što-raz macniej pačaŭ kryčać: „Na kryž jaho."
Piłat, bačačy, što ničoha nie pamahaje, a tolki robicca što-raz bolšy kryk, uziaŭ wady, abmyŭ swaje ruki pierad narodam i skazaŭ: «Ja nia winawaty ŭ krywi hetaha sprawiadliwaha - heta waša sprawa." A jany ŭsie zakryčali: „Kroŭ jaho na nas i na synoŭ našych" (heta zn. što jany ŭsiu adkaznaść biaruć na siabie).
Tahdy Piłat asudziŭ Jezusa na ŭkryžawańnie.
Piłat asudziŭ Jezusa, bo nie chacieŭ dražnić žydoŭ, katoryja mahli jaho askaržyć pierad cezaram. Majučy na sumleńni musić nie adnu kryŭdu ludzkuju, Piłat akazaŭsia miahkim pierad staršymi žydoŭskimi i heta prywiało jaho da nowaha złačynstwa. Tak adno złačynstwa ciahnie za saboju druhoje. Staršyja žydoŭskija razam z narodam uziali na siabie ŭsiu adkaznaść za kroŭ Jezusa. Hetak zaŭsiody robiać niesprawiadliwyja ludzi: jany kažuć, što biaruć winu na swajo sumleńnie, adnak hetaha sumlennia nia majuć...
Paśla taho, jak Piłat asudziŭ Jezusa na śmierć, žaŭniery ŭziali našaha Zbaŭcu i pawiali na ŭkryžawańnie. A byŭ taki zwyčaj, što asudžany na kryžawuju śmierć pawinien byŭ nieś
