a dzie-ž achwiara"? Ale Abraham adkazaŭ, što Boh wybiare sabie achwiaru.
Kali jany ŭzyšli na haru, Abraham zbudawaŭ aŭtar, razłažyŭ na im drowy i abjawiŭ synu wolu Božuju. Izaak nie praciwiŭsia, daŭsia źwiazać i pałažyć na aŭtar. Abraham užo padniaŭ mieč, kab zabić swajho syna, ale ŭ toj moment anioł ustrymaŭ ruku Abrahama i skazaŭ: "Abrahamie, nie padnimaj ruki na chlapca i nie rabi jamu ničoha drennaha; ciapier ja prakanaŭsia, što ty baišsia Boha i dziela Jaho nie pažaleŭby nawat swajho adzinaha syna". Abraham apuściŭ ruku i, pahlanuŭšy nawakoł siabie, uhledzieŭ barana, što stajaŭ, zaputaŭšysia ŭ ciarnistym kuście. Abraham uziaŭ jaho i złažyŭ Bohu na achwiaru zamiest syna swajho Izaaka.
Tahdy Boh jašče raz praz anioła paŭtaryŭ abiacańnie, dadzienaje Abrahamu, što jaho patomstwa razmnožycca jak zory na niebie, jak piasok na bierahu mora i skazaŭ, što ŭ patomku jaho (h. zn. u Jezusie Chryście) buduć bahasłaŭleny ŭsie narody ziamli. I wiarnuŭsia Abraham razam sa swaim synam i słuhami ŭ swoj dom.
Izaak byŭ padabienstwam p. Jezusa. Jak Izaak nios drowy na swaju achwiaru. taksama p. Jezus nios kryž na haru Kalwaryju, dzie pamior, achwiarawaŭšysia za ŭsich ludziej.
Izaak uziaŭ sabie za žonku Rebeku z radni baćka swajho Abrahama. Radnia Abrahama jašče dahetul žyła ŭ Mezopotamii, u horadzie Haran.
Izaak i Rebeka mieli dwuch synoŭ: Ezawa i Jakuba. Ezaŭ byŭ nadta niamiły na ŭzhlad i dziki, byŭ jon abrosšy wałossiem, a Jakub iznoŭ byŭ łahodny i cichi. Ezaŭ zajmaŭsia bolej palawańniem i ziemlarobstwam, a Jakub paświŭ awiečki abo pamahaŭ u chacie. Izaak bolej lubiŭ Ezawa, bo jon byŭ pierwarodny (pieršy syn) i ŭmieŭ dahadzić baćku strawaj, jakuju jon pryhataŭlaŭ z zabitaj źwiaryny, Rebeka jznoŭ bolej lubiła Jakuba za toje, što byŭ miły i pasłušny.
Adzin raz Ezaŭ pryjšoŭ z palawańnia mocna zhaładaŭšy. Uhledzieŭšy, što Jakub waryć kašu z sačyŭki, paprasiŭ u jaho jeści. Toj adkazaŭ, što daść jamu jeści, ale pierš niachaj Ezaŭ ustupie jamu pierwarodstwa. Ezaŭ adkazaŭ: "woś umiraju z hoładu, što-ž mnie pamoža majo pierwarodstwa"!— i doŭha nia dumajučy, pradaŭ Jakubu swajo pierwarodstwa, dyj jašče prysiahaj paćwiardziŭ swaje słowy. Tahdy Jakub daŭ jamu jeści. Ezaŭ jeŭ i piŭ i — jak čaławiek hruby j dziki — pajšoŭ sabie, mała dumajučy ab tym, što pradaŭ swaje prawy.
Takim paradkam Ezaŭ za misku sačyŭki pradaŭ Jakubu swajo pierwarodstwa. A treba wiedać, što tahdy pierwarodstwa
