Tabijašu pamazać wočy swajmu baćku žoŭciu taje ryby, jakuju jany zławili.
A maci Tabijaša štodzień wychodziła za miesta i wyhladała, ci nie waročajecca jaje syn. Urešcie pakazalisia padorožnyja, matka adrazu paznała ich, dyk skorańka pašła i skazała mužu, što syn užo waročajecca. Slapy Tabijaš wyšaŭ im na spatkańnie. Užo prybieh i sabačka, što byŭ pajšoŭšy razam z padarožnymi. Skora pryšli i padarožnyja. Skolki było radaści pry spatkańni! Małady Tabijaš wyniaŭ žoŭć i pamazaŭ joju wočy swajho baćki. Za jakuju paŭhadziny z wačej zwalilasia jakby łuska i ślapomu Tabijašu adkrylisia wočy — dyk jašče bolej było radaści.
Syn raskazaŭ ab usim, što było ŭ darozie i jak im apiekawaŭsia jahony tawaryš. Baćka chacieŭ adudziačycca Rafaelu za jaho dabratu, ale Rafael nia pryniaŭ nijakaje zapłaty, kažučy, što jon jość aniel Rafael i što jaho Boh pasłaŭ, kab jon azdarawiŭ Tabijaša i hetym naharadziŭ jaho za sprawiadliwaje žyćcio. Pry hetych sławach anieł źnik.
Historyja Tabijaša wučyć nas, što Boh choć i dapuskaje, kab sprawiadliwyja ludzi byli wystaŭleny na probu i ciarpieli, ale ŭ hetaj probie ich nikoli nie pakidaje. Užo na hetym świecie časta ich naharadžaje za ichnyja ciarpieńni (jak npr. naharadziŭ Hijoba) i daje im paciechu i bahasławienstwa.
U hetaj historyi taksama pradstaŭleny wobraz zhodnaha siamiejnaha žyćcia. Siamja Tabijaša moža słužyć prykładam pracawitaści, zhody, spahadnaści i lubowi. Z dalokaha kraju małady Tabijaš niasie lakarstwa dla swajho chworaha backi, a stary Tabijaš, choć ślapy, wychodzić na spatkańnie swajho syna. Jakim wialikim ščaściem i bahasławienstwam Božym jość zhoda i dobraje žyćcio ŭ siamji!
Kali ŭžo było zawajowana Izraelskaje karaleŭstwa, a jašče dziaržałasia Judejskaje, assyryjski karol razasłaŭ pasłoŭ da roznych narodaŭ z zaklikam, kab pryznawali nad saboju jaho ŭładu. Ale mnohija narody adkinuli hety zaklik. Tady assyryjski karol wysłaŭ prociŭ ich wialikaje wojska pad načalstwam Holoferna. Holofern zdabyŭ mnoha haradoŭ i ŭžo prybližaŭsia da hranic Judei. Na darozie jamu lažaŭ maleńki haradok, Betulija.
Haradok hety byŭ pałožany ŭ horach i mocna ŭkrepleny, tak što šturmam zdabyć jaho trudna było. Alzraelity, spadziajučysia napadu, jašče bolš jaho ŭkrapili. Tady Holofern akružyŭ jaho wojskam, pierarezaŭ dawoz usialakich praduktaŭ, a nawat spyniu wadu, jakaja ciakła ŭ horad, chočučy hoładam prymusić žycharoŭ da zdačy. Ludzi ŭ krepaści pačali ŭžo ŭmirać ad hoładu i niedachwatu wady i pastanawili paddacca assyryjcam, kali ŭ praciahu piaci dzion Boh nie pašle im nijakaha ratunku.
