|
„Pabiraj jich lichy bies!
„Chto duž, uciekajma ŭ les!“
Tut nastała sumatocha,
Ŭsiak biažyć, maŭlaŭ z ahnia,
Adzin dźwiery wypiraje,
Druhi ciśniecca pad stoł,
Toj cieraz wakno siahaje;
A Hapon chwaciŭ za koł,
Dyj, spinoj staŭšy ŭ kucie,
Jak miatłoj, usich miacie.
Wot kali pakurciaŭ tuča,
Hurmam miadźwiedzia asadzić;
A jon, sa złości marmuča,
Jak katoraha pahładzić,
Toj z bolu jaŭknie, toj bréše,
Tak Hapon naš kołam češé.
Jon wiarcieŭsia, kaby ŭjun,
Siudy i tudy kidaŭsia,
Nia žaleŭ, biŭ, chto papaŭsia,
Ale i koman cikun!
Hladź, usiakije płachciny,
To kažuchi, to piaryny,
Na Hapona staŭ kidać,
Nia dziwaž było pajmać.
Jaho biednaha zwiazali,
Dyj u kałodki skawali;
Hodzie wadzić karahod!
Kaciarynka ž pabladnieła
Zapłakała, abamleła,
Pryšoŭ na jich čorny hod.
|
