Старонка:Eretyk.pdf/10

Унь яны! Ў адзежах ясных.
Іх лютыя вочы...
330 Ужо крыві..."
"Палі! Палі!"
"Крыві вашае!.." І дымам
Праведнага ўкрыла.
"Маліцеся! маліцеся!
Госпадзі, памілуй,
Даруй ты ім - не ведаюць!.."
Ды не чутна стала.
Вакол агню, як сабакі,
340 Ўкруг манахі сталі.
Баяліся, каб не вылез
Гадзюкаю з жару
Ды не павіс на кароне
Або на ціары.
Пагас агонь; дзьмухнуў вецер
І попел развеяў.
І бачылі на ціары
Чырвонага змея
Людзі простыя. Манахі
350 Te deum спявалі.
Разышліся па хаўтурах
І хаўтуравалі
І дзень і ноч, аж папухлі.
Малою сям'ёю
Прыйшлі чэхі, зямлі ўзялі
З таго кастра, з ёю
Пайшлі ў Прагу. Гэтак Гуса
Ксяндзы асудзілі,
Запалілі... Ды божага
360 Слова не спалілі,
Не згадалі, што вылеціць
Арол з па-над хмары -
Замест гуся - і расклюе
Папскую ціару.
Дык няхай ім! Разбрыліся,
Як тыя вароны,
З крывавага таго свята
Манахі, бароны,