sanija" (historiales), „omudrosti orazumie ponauce“ (sapientiales), „proročestwa" (prophetales).
Taki padzieł Skaryna začarpnuǔ z pradmowy św. Hieronima da tych-ža knih Carstwaǔ.
Aprača hetaj wialikaj ahulnaj pradmowy da knihi „Carstw“, Skaryna źmiaščaje jašče karotkija pradmowy da kožnaj knihi, apiswajučy karotka źmiest kožnaj z ich.
Dalej, pačynajučy z knihi „Jisusa Nawina“ i da kanca, Skaryna źmiaščaje takija-ž pradmowy, z tej tolki roźnicaj, što ǔwodzić u ich nowy sposab wyjaśnieńnia niekatorych apisańniaǔ Staroha Zakonu. Hety nowy sposab, jak ab im sam Skaryna kaža: „duchownie razumiejuči", asnowywajecca na paralelach, heta znača, što sceny (niekatoryja apawiadańni) Staroha Zakonu razumiejucca, jak fihury, jak peǔnaje padabienstwa da apawiadańniaǔ z Nowaha Zakonu, asabliwa ǔ adnosinach da asoby Chrysta.
Usie pražskija knihi abaznačany hodam, kali jany wyjšli.
Aprača pradmowaǔ, u Skarynaǔskich wydańniach u Prazie znachodziacca jašče niekatoryja inšyja dadatki. Da liku takich dadatkaǔ, duža wažnych u značeńni literaturna-histaryčnym, naležać wieršy Skaryny. Woś, adzin z ich z „Knihi Esfir":
- Nie kopaj pod druhom swoim jamy
- sam wwališsia w niu.
- Nie staw Amanie Mardocheju šybienicie
- sam powisnieš na niei.
Jość tak-ža jašče ǔ Skarynaǔskich pražskich drukach nadpisy sa źmiestam paasobnych addziełaǔ (za wyniatkam Psałtyra), jak heta zroblena i ǔ českaj Biblii 1506 h.
Na hetym i zakončym naš ahlad biełaruskaha Skarynaǔskaha druku na čužynie, a prystupim da taho-ž na rodnaj ziamli — ǔ Wilni
