Гэта старонка не была вычытаная
Tam druhá dziauczát hramádka,
Mież ními násza Agátka,
Choć na szczóczkach tumán sieu;
S Sáukaju janá żartúje,
Kułakóm nia raz czastúje,[1]
Aż chłapiéc pawiasialéu.
A sasiédki Akulíny,
Uhlédzia żárty dziauczyny,
Nuż baćkám jej winszawáć!
Sakatúchiż maładziéńki,[2]
Drúżna, uhółas wiasialéńki,
Náczali tak prypiewać. —
„Siahodnia u nas kupálla! — to — to — to
„Sam Boh ahóń razkładáu, — to — to — to
„Usiéch światých k sabié zwau, — —
„Tólka niétu Illí s Piatróm; — — —
„Paszóu Illá kála żýta, — — —
„Czyjó żýta charószaje? — — —
