А можа, Чырвань Сонца Волі
Вам асляпіла раптам вочы…
А помніце, як вы кляліся
Братам, сялянам і рабочым,
Што вы не здрадзіце — ніколі?!
Пявун не прапяяў тры краты,
Вы — адракліся…
Супастаты!!!
Без вас раць наша узрастае,
Рады шчыльнеюць, крэпне дух!
Вы чуйце! Песня не сціхае:
«Паўстань, хто з голаду век пух!..»
20
Бягуць яны… Іх рукі, ногі
Ў крыві… пякуцца на агні…
Куды бягуць яны дарогай,
Дзе страшна ехаць на кані?
Яны баяцца спатыкнуцца, —
Не ўсякі будзе верны конь…
Хутчэй каня яны нясуцца
З агню ў агонь і праз агонь…
Пакуты крыж чырвоным крыжам
Яны наважылі змагчы…
Што шаг — пабеда бліжай, бліжай,
Іграйце песню, трубачы!
Тру-ру-ру, тра-та-та!
Гэй, за намі, бедната!
На дарозе макрата…
Тру-ру-ру, тра-та-та!
Тухне вогнішча ў крыві,—
Песню іграйце: «дзін-дзі-ві!»
Каго зловіш — разарві,
Хто не наш — таго даві…
Босы хто — за намі ўслед,
Хто убогі, хто раздзет…
Гэй, за намі — ў новы свет!..
Цёпла там, і там прастор,
Небасхіл там повен зор…
Сонца тчэ жыцця узор!..
Там спачынеш, бедната…
Тру-ру-ру, тра-та-та!